‘HET ZIJN GEWOON COLLEGA’S’

Op de vaste planten kwekerij werken al meer dan 15 jaar wajongers. De broers Peter en Hemmie staan er al bijna niet meer bij stil: ‘het zijn gewoon collega’s.’

Ze rolden er bij toeval in. De dochter van de meewerkende schoonzus bleek ‘gehandicapt’. ‘Maureen kwam via school hier werken. Er ontstond toen denk ik wat meer begrip dan gemiddeld voor iemand met een rugzakje’, vertelt Peter. Ze kwamen zo ook in contact met speciaal onderwijs en daarmee kwam ook de vraag om leerlingen stage te laten lopen op het bedrijf. Hemmie: ‘Wij hebben in principe werk genoeg. Jongen of meisje, ze zijn welkom.’ De broers kijken of ze passen in de groep en of ze ook wat kunnen bijdragen in het werk. ‘Of iemand nu een laag IQ heeft of HBO-er is, het hangt van de persoon af of ’t ie in de groep past. Het mag geen wrijving opleveren. Ons doel is dat we met elkaar gewoon leuk willen werken. Met iedereen, werknemers en klanten.’

Peter begeleidt de Wajongers in eerste instantie. ‘Herkennen, erkennen en respecteren van de verschillen, en toch samen werken. Eén plus één is drie’, legt Peter uit tijdens een rondwandeling over de kwekerij. ‘Geef ze  ruimte en ze kunnen je verbazen.’ Het voorbeeld daarvan staat iets verderop. Michel zet potten in een kar. Peter: ‘Michel is een ‘goudhaantje’, onze jongste loot aan de Wajongtak. In het begin dachten we: ‘weer zo’n stille’, er kwam geen woord uit. Nu is hij op zijn manier een goede volwaardige medewerker en de rechterhand van één van onze vaste medewerkers. Die kan er mee lezen en schrijven. En Michel is inmiddels geen stille meer, en is weerbaar geworden.’

MOOIE MENSEN

Peter en Hemmie werken op deze locatie nu met vier Wajongers en negen vaste medewerkers. De Wajongers hebben volgens Peter mooie kwaliteiten. ‘Als je geduld hebt, zie je wat ze voelen of zien. Waardeer ze en geef ze een waardig gevoel. Ook zij zitten in het proces van volwassen worden.’ Peter ziet het als een uitdaging: ‘Of als een soort geloofsovertuiging om de band met de mens te vinden. De grootste overeenkomst tussen mensen, zijn de verschillen. Ook Wajongers zijn mooie mensen.’ Soms blijkt ook dat opdrachten te moeilijk zijn. Peter: ‘Niet iedereen is even handig. Soms is er iemand die erg onhandig is. Die moet je dan niet plantjes in een rechte lijn en op vaste afstand laten planten. Dat gaat in de eerste meters goed, daarna….. . Maar met geduld en zoeken blijken er andere kwaliteiten te zijn.’ Nu werken de vier Wajongers ieder op een afdeling, in het containerveld, in de vollegrond, bij het oppotten of bij de afzet. ‘Want’, zo vult broer Hemmie aan, ‘er moet wel een gezonde balans ontstaan. Het bedrijf moet economisch gezond blijven en we willen samen met het personeel prettig werken.’